به نقل از «خبرآنلاین»

تصاویر | خودنمایی برادر فوق‌ مدرن و بسیار خاص رنو ساندرو و ال‌۹۰

تاریخ انتشار: ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۶۷۳۴۰

داچیا که برند اقتصادی و ارزان‌قیمت رنو محسوب می‌شود که محصولاتی چون ال‌۹۰، داستر و ساندرو را در ایران عرضه کرده، از یک خودروی مفهومی بسیار خاص رونمایی کرد.

بیشتر بخوانید: دردسر بزرگ دولت سیزدهم در صورت عملی شدن توئیت جنجالی ایلان ماسک! موشک‌های پیشرفته روسیه برای زدن ماهواره‌های آمریکا/ عکس

این کانسپت مانیفستو (Manifesto) نام دارد و از یک پیشرانه تمام الکتریکی بهره می‌برد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

داچیا مانیفستو علاقه برند رومانیایی به جلب نظر مثبت ماجراجویان و تولید خودروهای آفرود را نشان می‌دهد. با این حال، این مدل مفهومی قرار نیست راهی خطوط تولید شود و فقط قدرت طراحی و ایده‌پردازی داچیا را به نمایش می‌گذارد.

مانیفستو را می‌توان نسخه اقتصادی فورد برانکو دانست! داچیا این کانسپت را بر مبنای فلسفه «هر چه کمتر، بهتر» خلق کرده و در آن خبری از در، شیشه‌های جانبی و شیشه جلو نیست. علاوه‌بر این، برخلاف خودروهای رایج که دارای دو چراغ اصلی هستند، در داچیا مانیفستو شاهد بکارگیری تنها یک چراغ اصلی هستیم! جالب اینکه این چراغ ثابت نیست و راننده می‌تواند با جداسازی از بدنه، به عنوان چراغ قوه از آن استفاده کند.

این مفهومی برای سیستم اینفوتینمنت هم نمایشگری ندارد، چرا که مثل تریم‌های رده‌پایین از ساندرو و لوگان باید از تلفن همراه به عنوان نمایشگر استفاده کرد.

داچیا جدیدترین کانسپت خود را برای تجربه هیجان در محیط‌های آفرود طراحی کرده؛ از این رو کابین چنین خودرویی طبیعتا به خاطر ذاتی که دارد، خیلی زود کثیف می‌شود. به همین خاطر فضای داخلی داچیا مانیفستو کاملا قابل شستشو است. در کنار این، پوشش صندلی‌ها قابل جدا شدن هستند و می‌توان از آنها به عنوان کیسه خواب در مواقع ضروری استفاده کرد.

به منظور افزایش کارایی داچیا مانیفستو، مهندسان سقف را ماژولی طراحی کرده‌اند. این کانسپت از یک پک باتری جدا شدنی نیز بهره می‌برد و مثل اکثر خودروهای برقی جدید، امکان تبدیل آن به منبع تامین انرژی الکتریسیته یا همان پاور بانک وجود دارد.

با توجه به مشخصات و قابلیت‌های مناسب عرضه چنین مدلی با برند داچیا و قیمت رقابتی، می‌توانست یک خبر خوب برای مشتریان باشد. اما همانگونه که در ابتدا نیز اشاره کردیم، داچیا مانیفستو در حد یک خودروی مفهومی باقی خواهد ماند و خبری از آن در دنیای واقعی نخواهد بود. البته شاید برخی از ایده‌های به کار رفته در این کانسپت بعدا در مدل‌های تولیدی داچیا مورد استفاده قرار بگیرند.

5858

کد خبر 1676538

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: رنوپارس تندر90 خودروسازان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۶۷۳۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بعد از شهادت هم کار همرزمش را راه انداخت!

سطح آب رودخانه بالا آمده بود. احتمال داشت در عبور از رودخانه مشکلاتی پیش بیاید. اما چاره دیگری نداشتیم و از مسیری که همیشه تردد می‌کردیم وارد اروند شدیم. وسط رودخانه که رسیدیم ماشین خاموش شد. فشار و جریان آب لحظه به لحظه بیشتر می‌شد، تا جایی که آب وارد اتاق تویوتا‌وانت ما شد. با آقا مجید شیشه در ماشین را دادیم پایین و رفتیم روی سقف اتاق وانت نشستیم

 شهیدحاج مجید رمضان از شهدای به نام و شناخته شده لشکر ۲۷ محمدرسول الله (ص) است. این شهید بزرگوار پیش از شهادت به عنوان رئیس ستاد لشکر ۲۷ خدمت می‌کرد و از او و حسن خلقی که داشت، روایت‌های زیادی شده است. در گفتگو با سردار حاج‌رضا صادقی از همرزمان این شهید بزرگوار، خاطره‌ای جالب از او را تقدیم حضورتان می‌کنیم. 

 موضع حاج بابا

محرم سال ۱۳۶۱ در منطقه خیرناصرخوان یک موضع آتشبار داشتیم به نام موضع شهید حاج بابا. دو قبضه توپ ۱۰۵ از ارتش به صورت رابطه‌ای گرفته بودیم و بخشی از آتش پشتیبانی منطقه را تأمین می‌کردیم. شب عاشورا برادر مجید رمضان که مسئول ستاد لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص) بود آمد با هم برویم موضع حاج بابا. من و حاج مجید از بچگی با هم رفیق بودیم. در دبیرستان باهم رشته راه و ساختمان می‌خواندیم. با هم می‌رفتیم شهر ری کارگری می‌کردیم و خلاصه از سال‌ها رفاقت و همراهی، کلی خاطره با هم داشتیم. 

 اروند قصرشیرین

برای رفتن به آتشبار نمی‌توانستیم از جاده اصلی تردد کنیم؛ لذا باید از رودخانه‌ای به نام اروند که در منطقه قصرشیرین بود عبور می‌کردیم. این رود اروند که من می‌گویم در قصرشیرین است. صرفاً تشابه اسمی با همان رودخانه معروف اروند دارد که عملیات والفجر ۸ با عبور رزمندگان از روی آن صورت گرفت. شاید خیلی‌ها ندانند که در قصرشیرین هم یک رودخانه اروند داریم و با شنیدن نامش به اشتباه بیفتند. 

به هرحال هوا تاریک شده بود که به رودخانه اروند رسیدیم. به خاطر بارندگی‌های چند روز قبل، سطح آب رودخانه بالا آمده بود. احتمال داشت در عبور از رودخانه مشکلاتی پیش بیاید. اما چاره دیگری نداشتیم و از مسیری که همیشه تردد می‌کردیم وارد اروند شدیم. وسط رودخانه که رسیدیم ماشین خاموش شد. فشار و جریان آب لحظه به لحظه بیشتر می‌شد، تا جایی که آب وارد اتاق تویوتا‌وانت ما شد. با آقامجید شیشه در ماشین را دادیم پایین و رفتیم روی سقف اتاق وانت نشستیم و با برادر علی نورمحمدی که مسئول لجستیک ما بود تماس گرفتیم بیاید ما را بکسل کند و از رودخانه بیرون بکشد. 

 تویوتا مدل f ۲

برادر علی نورمحمدی یک تویوتا وانت مدل F ۲ قدیمی داشت که خیلی قوی بود. می‌توانست هر ماشینی را بکسل کند. حتی چند بار هم کامیون‌های زیل ارتش را که در رودخانه گیر کرده بودند با تویوتای خودش بکسل کرده و بیرون کشیده بود. وقتی با علی آقا تماس گرفتیم، نیم ساعت بعد خودش را با تویوتای قدرتمندش رساند. آمد و با کمی تقلا، ماشین ما را بکسل کرد و از رودخانه کشید بیرون. به خشکی که رسیدیم، مشکل روشن نشدن ماشین به قوت خودش باقی بود. شمع وایر و دلکو ماشین کاملاً خیس شده بود و هرکاری کردیم روشن نشد. برادر نورمحمدی ما را تا موضع شهید حاج بابا بکسل کرد و برد. 

 خاطره ناگفته

آن شب وقتی به موضع حاج بابا رسیدیم، دیدیم بچه‌های آتشبار آتشی روشن کرده‌اند. ما کنار آتش خودمان را گرم و لباس‌های‌مان را خشک کردیم. این قضیه گذشت و فقط من و شهیدمجید رمضان و برادر علی نورمحمدی از این واقعه خبر داشتیم. حاج مجید که در دفاع مقدس به شهادت رسید و حاج علی نورمحمدی هم که بعد از جنگ برگشت اصفهان. به نوعی خاطره آن شب و گیرکردن ما در وسط رودخانه و بکسل شدن‌مان توسط برادر نورمحمدی یک خاطره ناگفته باقی‌ماند. گذشت و جنگ به اتمام رسید. 

 رؤیای صادقه 

بعد از اتمام دفاع مقدس در دفتر مرحوم آیت‌الله غیوری در صفائیه شهر ری بودم. ایشان از علمای خیری بودند که شب‌ها بعد از نماز می‌نشستند و درخواست‌ها و مشکلات مردم را رفع و رجوع می‌کردند. من هم در خدمت حاج آقا بودم. نامه‌های مردم را می‌گرفتم، مشکلات‌شان را می‌شنیدم و به حاج آقا انتقال می‌دادم. یک روز آقایی آمد و گفت: برای پول پیش منزل مشکل دارم. حاج مجید گفت بیایم پیش شما بگویم: «به فلانی بگو حاج‌مجید گفت مشکل من را حل کنید.»

پرسیدم کدام حاج مجید؟ گفت: شهیدحاج مجید رمضان. گفتم خودت می‌گویی شهیدحاج مجید! شهید چطور گفت بیایی پیش من؟ 

آن برادر حرف عجیبی زد. گفت: من خودم از بچه‌های لشکر ۲۷ هستم. چند روز پیش رفتم قطعه ۲۶ بهشت‌زهرا (س) سر مزار حاج مجید. دلم بدجوری گرفته بود. صاحب خانه پول پیش بیشتری می‌خواست و من هم دستم بسته بود. شرمنده زن و بچه شده بودم. گفتم حاجی مشکل دارم، کمکم کن. همان شب حاجی آمد به خوابم، آدرس اینجا را داد و گفت برو پیش حاج صادقی و بگو حاج مجید گفته مشکل من را حل کن. نشان به آن نشان که شب عاشورا وسط رودخانه اروند ماشین گیر کرد و...

منبع: روزنامه جوان

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی